Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Της κυρίας Ελένης Λωρίτου
=====
Σε κάποια από τα πολλά σχόλια, κ. Τελεβάντο, που η καλωσύνη σας μου επέτρεψε να καταχωρήσω στις αναρτήσεις σας, κάναμε λόγο για την εκτίμησή μας, ότι η ακαδημία θεολογικών σπουδών του Δημητριάδος ήταν σχεδιασμένη να λειτουργήσει από τον Χριστόδουλο. Άλλωστε λειτούργησε με την άδειά του και την ανοχή του ως Αρχιεπισκόπου μέχρι τον θάνατό του. Ο λαός λέει “όλα τά γ’ρούνια την ίδια μουσούδα έχουν.”
Δεν μπορούμε, όμως, να αγνοήσουμε ότι υπάρχουν και κάποιες διαφορές. Δεν νομίζω ότι θα έφτανε ποτέ ο Χριστόδουλος, που τον χαρακτήριζαν κάποιες χάρες, σε αυτή την “πνευματική γυφτιά” να δέρνουν μία γυναίκα μπροστά στα μάτια του μέσα στον ναό, επειδή πετάχτηκε και είπε ότι ο Μέγας Αντώνιος δεν μίλησε μόνο για την αγάπη, αλλά μίλησε και για τις αιρέσεις. Νομίζω ότι θα είχε την ευφυία να δράξει την ευκαιρία και μιας πρωτοτυπίας να πει: Μπράβο Ελένη! Ο Μέγας Αντώνιος μίλησε και για τις αιρέσεις! 
Και πράγματι, αν και ο Χριστόδουλος πήγε να κάνει μεταφράσεις, δεν άργησε να τις πάρει πίσω. Ντράπηκε από αυτά που άρχισε να του σέρνει ο εκκλησιαστικός τύπος. Όχι μόνο δεν θα έφτανε σε φαινόμενα τραμπουκισμών μέσα στους ναούς, αλλά, όπως λέτε κ. Τελεβάντο, θα αντιμετώπιζε τα θέματα με πνευματική πατρότητα και “πνευματική αρχοντιά.” Με κανένα τρόπο δεν θα επέτρεπε στον παπα Αλέξανδρο Σαγάνη, να καταφύγει στα πολιτικά δικαστήρια και να διασύρει το ράσο και δεν νομίζω ότι -γι’ αυτό τουλάχιστον το θέμα- δεν θα δεχόταν την αίτησή μου για ακρόαση.
Αντίθετα ο διάδοχός του Ιγνάτιος, όχι μόνο δεν συμμάζεψε τον παπά του, όχι μόνο δεν ζήτησε ο ίδιος, όπως λέτε, να με δει, αλλά υπεροπτικά απέρριψε την δική μου αίτηση για να τον δώ. Δηλαδή, Σεβασμιώτατε κ. Ιγνάτιε, τι το σημαντικότερο έχετε να κάνετε από αυτά τα θέματα της πνευματικής διαποίμανσης της Μητροπόλεώς σας και δεν σας μένει χρόνος από τα τρεχάματα στα οικουμενιστικά συνέδρια;
Προσωπικώς πιστεύω ότι ήταν τόσο μεγάλος ο εξευτελισμός της αιρετικής και εθνομηδενιστικής Ακαδημίας, που δεν νομίζω ότι ο Χριστόδουλος θα το άντεχε. Γνωρίζουμε ότι ήταν δίψυχος, Θεός συγχωρέσ’τον, δίγλωσσος, βαθειά διχασμένος, ώστε να μιλάμε για δύο Χριστόδουλους, εύκολα παρασυρόμενος από τον αρριβισμό των συνεργατών του, αλλά διατηρούσε μία προσωπική αξιοπρέπεια. Η απόδειξη είναι ότι πήρε πίσω πάρα πολλές αποφάσεις του, όπως οι μεταφράσεις που προαναφέραμε, η κάθαρση της Εκκλησίας από τους ομολογητάς πατέρες όπως ο π. Θεόδωρος Ζήσης. 
Ο π. Θεόδωρος μας αποκάλυψε στο αρχονταρίκι του αγίου Αντωνίου, ότι ο ίδιος ο Χριστόδουλος ζήτησε και έκανε διάλογο με κάθε αξιοπρέπεια με τον π. Θεόδωρο και έστειλε ανθρώπους στο σπίτι του, που γονάτισαν στην κυριολεξία και του ζήτησαν συγγνώμην και έφεραν τον π. Θεόδωρο σε μία δύσκολη θέση και τελικά πήρε πίσω την δίωξη του π. Θεόδωρου. Μακάρι να έκανε το ίδιο και σήμερα ο Παναγιώτατος κ. Άνθιμος και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και να άρουν την εκ νέου δίωξη του π. Θεοδώρου. Μόνο ένα καθεστώς τυραννίας καθαρίζει την πόλη από τους πνευματικούς, τους τιμίους, τους αγίους, τους αγωνιστάς. Μία τέτοια ιδιότυπη “κάθαρση” ορίζεται ως το πολίτευμα της τυραννίας κατά τον Πλάτωνα.
Το συμπέρασμα είναι ότι στην Εκκλησία θριαμβεύει η συναλλαγή και η ευνοιοκρατία.
Θά μπορούσαμε κ.Τελεβάντο νά συμπληρώσουμε οτι σε γενικές γραμμές --χωρίς αυτό νά σημαίνει οτι και ο Χριστόδουλος δέν έκανε τά δωράκια του καί δέν αντάμοιβε τους συνεργάτες του , δέν τους άφηνε δά ! και νηστικούς μέ τις τρείς και εξήντα του νόμιμου μισθού τους έ! αλλοίμονο ! --- μπορούμε νά πούμε οτι εκτός απο μερικές τέτοιου είδους μικρομπαμπεσιές ,τίποτα το σπουδαίο , απλά πταίσματα , τί είναι τώρα τα 4-5 εκατομυριάκια έτσι για φιλοδώρημα μπροστά στά 100 του Λούλη έ ! , μπορούμε λοιπόν νά πούμε οτι ο Χριστόδουλος σέ γενικές γραμμές σεβάστηκε την εκκλησιαστική περιουσία και δέν την ακούμπησε και μάλιστα έχοντας γύρω του τόσους αετονύχηδες ! Όχι μόνο δεν την ακούμπησε , αλλά θα μπορούσαμε να πούμε οτι ήταν άξιος συχγαρητηρίων για την χρηστή διαχείρηση , την διέσωσε απο γαμψά νύχια αετονύχηδων και αυτό δέν είναι λίγο ! Αντίθετα ο Ιγνάτιος μέ το που ήρθε στό Βόλο η πρώτη του δουλειά ήταν νά τεμαχίσει , νά διαπραγματευθεί , νά πουλήσει -- άν ό.τι έκανε στήν περιοχή του Αλμυρού το έκανε σε καθε χωριό και σε κάθε περιφέρεια, πάει νά πει δεν άφησε λιθάρι επάνω σέ λιθάρι απο την εκκλησιαστική περιουσία ! χωρίς κανείς νά ξέρει τί έγιναν αυτά τα χρήματα των αγοραπωλησιών. Θά μου πεί κάποιος δέν χρειάζεται νά ξέρουμε , ξέρουν οι επίτροποι , οι ηγούμενοι των μοναστηριών , οι προιστάμενοι των ναών Ποιοί επίτροποι και ποιές επιτροπές , αυτοί που τους διορίζει ο ίδιος ; Σε κάθε περίπτωση επι τέτοιων θεμάτων θα έπρεπε νά υπάρχει δημόσιος απολογισμός Χοντρικά αυτό που βλέπουμε είναι οτι συνεχώς πωλείται η εκκλησιαστική περιουσία χωρίς νά γίνεται κάποιο κοινωφελές έργο Γενικώς θα μπορούσαμε νά χαρακτηρίσουμε τον Χριστόδουλο ως έναν ολιγαρκή άνθρωπο, ασφαλώς όχι άγιο που του αναλογούν οι ουρανομήκεις έπαινοι που ενίοτε του αποδίδονται , οπωσδήποτε όμως μέ μία προσωπική αξιοπρέπεια η οποία τον συγκρατούσε απο έναν τέτοιο εξευτελισμό του διαδόχου του
ReplyDelete